وبلاگ رسمی ...

امروز سر خانه تکانی فهمیدم چقدر جهاز مادرم پیر شده لب بیشتر استکان ها پر زده اند قاشق و چنگال ها  خسته از رفاقتی دیرین هر کدام به کنجی سر خود را گرم کردند و دیگر ذوق سفره را هم ندارند پشت کمد درآمده  با چسب  صدای داد و فریادش را خفه کردند پهلوی یخچال زخم و خمیده است ولی با این حال  زیر پاهایش روزنامه گذاشته قدش  به پنجره برسد و اجاق را از حسادت و افسوس  بیشتر بسوزاند اجاقی که با سرفه چای می سازد و نیمه جان غذا را گرم نگه می دارد اینجا تنها  پرده ها حال و روز خوبی دارند نمی دانم کاسه داشت به کتری می گفت یا میز با خودش زمزمه می کرد هر چه بود یکی می گفت ما هم جای پرده این قدر رقصیده بودیم جوان می ماندیم کنار پنجره می روم راست می گویند مادرم همیشه شیشه های خانه را عزیز می داند برایشان گلدان می گذارد گاهی هم سیب یا انار کنجی که در آن زیاد انتظار پدرم را کشیده پدری که سال هاست یک دل سیر کفش نپوشیده و راه نرفته آه هیچ چیز این خانه تکانی را دوست ندارم ما داریم  هر سال  به اجبار  ذره ای از جهاز مادرمان را  دور می ریزیم و این برای خانه غم سن وبلاگ رسمی ......

مادرم تعریف میکرد:  نمک، سنگ بود. برنجِ چلو را ساعتى با نمک‌سنگ مى‌خواباندیم تا کم‌کم شورى بگیره.  غذا را چند ساعتى روى شعله‌ى ملایم چراغ خوراک‌پزى مى‌نشاندیم تا جا بیفته  یخ‌کرده و تکیده کنار علاءالدین و والور مى‌نشستیم تا جون‌مون آروم گرم بشه  عکسِ یادگارىِ توى دوربین را هفته‌اى، ماهى به انتظار مى‌نشستیم تا فیلم به آخر برسه و ظاهر بشه  آهنگِ تازه‌ى آوازه‌خوان را صبر مى‌کردیم تا از آب بگذره و کاست بشه و در پخشِ صوت بخونه  قلک داشتیم؛ با سکه‌ها حرف مى‌زدیم تا حسابِ اندوخته دست‌مون بیاد  هلیم را باید «حلیم» مى‌بودیم تا جمعه‌ى زمستانى فرا برسه و در کام مون بشینه هر روز سر مى‌زدیم به پست‌خانه، به جست و جوىِ خط و خبرى عاشقانه، مگر که برسه گوش مى‌خوابوندیم به انتظارِ زنگِ تلفنِ محبوب: شبى، نیمه‌شبى، بامدادى، گاهى، بى‌گاهى؛  انتظار معنا داشت دقایق «سرشار» بود هر چیز یک صبورى مى‌خواست ،تا پیش بیا تازمانش بر وبلاگ رسمی ......

♣کانال رسمی دهنار♣: همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی                                 چه زیان تو را، که من هم برسم به آرزویی  به کسی جمال خود را ننموده ای و بینم                               همه جا به هر زبانی بود از تو گفتگویی  به ره تو بس که نالم ز غم تو بس که مویم                              شده ام ز ناله نایی، شده ام ز مویه مویی  همه خوشدل این که مطرب، بزند به تار چنگی                    من از آن خوشم که چنگی بزنم به تار مویی  چه شود که راه یابد سوی آب، تشنه کامی                         چه شود که کام جوید، زلب تو کام جویی؟  شود اینکه از ترحم، دمی ای سحاب رحمت؟             &n وبلاگ رسمی ......

نیمه ی شهریورم تمام شد, کم کم پاییز داره از راه میرسه! اما تو دلواپس نباش خدارا چه دیدی شاید همه ی آرزوهایت یک جا قبل از پاییز براورده شد. . خدارو چه دیدی شاید از جایی که فکرشو نمیکنی خبری بشنوی که اندازه همه روزای زندگیت شاد بشی. . . از کجا میدونی؟! شاید همین زودیا کسیو ببینی که خیلی وقته منتظرشی. . اصلا شاید خدا خواست و یکی اومد تو زندگیت با یه بغل اتفاق های قشنگ. . . شاید خدا میخواد اخرین روزای تابستون حسابی سورپرایزت کنه! پس منتظرش باش. . . منظورم منتظره اتفاق های قشنگ تو این روزا. . . شاید همون چیزی بشه که میخوای . . . فقط کافیه اعتماد کنی به خدا همین. . . "  از خدا میخوام تو نیمه ی آخر آخرین ماه فصل تابستون امسال همه ی اون چیزای خوبی که منتظرش بودی واست پیش بیاد❤️ وبلاگ رسمی ......

              ای چشمه های زلال وپاک که صداقت ازبندبندوجودتان جاریست                   ومهربانانه دشتهای تشنه رابرای جشن گلهاسیراب میکنید                        زخمهایم رابشوریدومرهم زنید                             آنهاازخشنونت کوهستان وقله ها نیست                                     ازبی خبری وغفلت قومی است که اصالت خویش رافراموش کرده اند                   وسراسیمه درغریب آبادغریب خودبدنبال مقصر میگردند............. وبلاگ رسمی ......

♠کانال رسمی دهنار♠: بوی یلدا را میشنوی؟ انتهای خیابان آذر ... باز هم قرار عاشقانه پاییز و زمستان . قراری طولانی به بلندای یک شب. شب عشق بازی برگ و برف ... پاییز چمدان به دست ایستاده ! عزم رفتن دارد .... آسمان بغض میکند .... میبارد. خدا هم میداند عروس فصل ها چقدر دوست داشتنیست ... دقیقه ای بیشتر مهلت ماندن میدهد  آخرین نگاه بارانی اش را به درختان عریان میدوزد دستی تکان میدهد .... قدمی برمیدارد سنگین و سرد کاسه ای آب میریزم پشت پای پاییز ... و... تمام میشود . پاییز ای آبستن روزهای عاشقی ، رفتنت به خیر ... سفرت بخیر dehnaar@ وبلاگ رسمی ......

  شاید با فروش زمین گت چشمه توسط به فرد حقوقی و مشخص شدن عدم حق مالکیت اب بر افرادی که درون ملکشان چشمه وجود دارد فرصتی بدست امد تا دغدغه های چندین ساله خود را در ارتباط با منابع طبیعی دهنار در چندین سطر ذکر نمایم    ۱- قبل از گت چشمه چشمه های دیگری هم بودند که به تصرف افراد در امده و چون اون زمان شاید بدلیل عدم وجود شبکه های اجتماعی و عدم اطلاع مردم این سرزمین از حق خویش ٫ اب از اب تکون نخورد و چشمه به تصرف شخصی درامد که نام نمی برم و خود بهتر از من می دانید   ۲- متاسفانه بعضی افراد در دهنار خود را ولی نعمتان مردم دانسته و بسیاری از مکانهای عمومی را بعنوان ملک شخصی استفاده می کنند که نمونه بارز ان حمام بالا محله دهنار می باشد که برای اسکان برادران افغانی که در دهنار برای افراد مشخصی کار می کنند استفاده شده که این اولا بدور از شان یک انسان و ثانیا باعث بهم ریختگی اجتماعی و فرهنگی مخصوصا در این مکان شده است   ۳- محصور کردن و یا به اصطلاح امروز فنس کشی ( که متاسفانه هیچ از این اصطلاح دلخوشی ندارم و مرا به یاد از ما بهتران و زمین خواران می اندازد) در بعضی از مناطق وبلاگ رسمی ......